افزایش سن یک فرآیند چند عاملی است که در نهایت باعث کاهش در عملکرد فیزیولوژیکی ما و کاهش بهداشت ، کیفیت زندگی و استقلال افراد مسن می شود. .ورزش مشارکتی به عنوان راهی برای کاهش اثرات پیری از طریق حفظ پارامترهای فیزیولوژیکی شناخته می شود.  ورزش برونگرا مدلی است که می تواند توسط افراد مسن ، با توجه به توانایی عضله در ترکیب تولید نیروی بالای عضلات با هزینه کم انرژی بکارگرفته شود. .با این حال ممکن است خطر آسیب عضلانی قبل از این که عضلات قادر به انطباق باشند وجود داشته باشد .بخش اول این مطالعه ، روند پیری و چگونگی کاهش ظرفیت هوازی ، قدرت عضلانی و تحرک عملکردی را توصیف می کند.بخش دوم ، ورزش برونگرا و آسیب عضلات ، و اثرات مکرر را برجسته می سازد. بخش نهایی به بررسی مداخلات ورزش برونگرا می پردازد که توسط افراد مسن با تمرکز بر تغییرات در تحرک عملکردی تکمیل می شود.در نتیجه، ورزش استقامتی برونگرا یک روش پتانسیلی است که می تواند در افراد مسن برای بهبود قدرت عضلانی ، ظرفیت هوازی و توانایی عملکردی کاربردی بکار گیرد. با این حال ، تحقیقات بیشتر برای ارزیابی اثرات بر ظرفیت هوازی و نسخه مناسب برای ورزش استقامتی برونگرا مورد نیاز است.

کلمات کلیدی: ورزش برونگرا ، توانایی عملکردی ، قدرت عضلانی ، ظرفیت هوازی ، آسیبهای عضلانی .

از آنجا که طول عمر در حال افزایش است و جمعیت افراد مسن ( 65 + ) همچنان رو به رشد است ، شیوع بیماری های مزمن و افزایش سلامت کاهش می یابد . با توجه به نسبت گسترش افراد مسن ، درک این مسئله مهم است که فرایند پیری چگونه توانایی عملکردی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد  (به عنوان مثال ، صلاحیت یک فرد در داشتن ظرفیت فیزیولوژیکی برای انجام فعالیت های روزمره خود بطور مستقل بدون خستگی) [1] و اینکه آیا ورزش منظم به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای کاهش در توانایی عملکردی مفیداست یا نه . ظرفیت انجام فعالیت های روزمره زندگی (ADL) برای کیفیت مرتبط با سلامت رضایت بخش زندگی ضروری است . علت کاهش عملکرد پیچیده است، با این حال ، یکی از عوامل اصلی در این مورد سارکوپنیا و سیستم قلبی عروقی با بازده کمتر و از دست دادن توده عضلانی و کیفیت آن با توجه به سن می باشد . درنتیجه توسعه مداخلاتی حائز اهمیت است که به کاهش عملکرد را با کاهش فقدان در هر دو سیستم عضلانی و قلبی و عروقی اشاره خواهد کرد و کیفیت زندگی را برای افراد مسن بهبود می بخشد. کاربرد تمرینات ورزشی برونگرا یک مدل نامتعارف جذاب برای افراد مسن است . با توجه به نیاز اکسیژن کاهش یافته و کاهش نیاز متابولیکی ، چنین فعالیت هایی دارای پتانسیل لازم برای پرداختن به کاهش وابسته به سن در عملکرد است [4-6] .